Ένα πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους
Πουθενά σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, ο Ήλιος και η
Σελήνη δε συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά, δε μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια την
ισχύ τους, όσο επάνω σε αυτό το κομμάτι γης που κάποτε, ποιος ξέρει σε τι
καιρούς απίθανους, ποιος Θεός, για να κάνει το κέφι του, έκοψε και φύσηξε
μακριά, ίδιο πλατανόφυλλο καταμεσής του πελάγους. Μιλώ για το νησί, που
αργότερα, όταν κατοικήθηκε, ονομάστηκε Λέσβος και που η θέση του, όπως τη
βλέπουμε σημαδεμένη στους γεωγραφικούς χάρτες, δε μοιάζει να ανταποκρίνεται και
πολύ στην πραγματικότητα. Μπαίνει σε θάλασσες που άξαφνα μοιάζουν ανεξερεύνητες
και ο απροειδοποίητος ταξιδιώτης, που ταλαντεύεται με το ρυθμό της πρωινής
φουσκοθαλασσιάς, κρατημένος από τα κάγκελα της γέφυρας, ατενίζει τον ορίζοντα
με το ίδιο αίσθημα που θα είχε σε καιρούς αλλοτινούς ένας τυχερός
θαλασσοπόρος».
Με τα λόγια αυτά ο σπουδαίος Έλληνας νομπελίστας ποιητής, Οδυσσέας Ελύτης,
χρόνια πριν περιέγραφε τη Λέσβο, τον τόπο καταγωγής του.
Ταξιδεύοντας και εξερευνώντας την Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.